وقتی من بچه بودم دنیا انقدر کوچیک نبود...

دعا کردم که بمانی...بیایی کنار پنجره...

                                           باران ببارد...

و باز شعر مسافر خاموش خود را بشنوی...

                                         اما دریغ...

که رفتن راز غریب این زندگی ست...

                                      رفتی...

رفتی...پیش از آنکه باران ببارد...  

نظرات 0 + ارسال نظر
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد