دعا کردم که بمانی...بیایی کنار پنجره...
باران ببارد...
و باز شعر مسافر خاموش خود را بشنوی...
اما دریغ...
که رفتن راز غریب این زندگی ست...
رفتی...
رفتی...پیش از آنکه باران ببارد...