گفته بودم به تو در شعر نخست...
که بهار من ومیگون منی...
تو ز من مهر بریدی و نماند...
نه بهاری ...نه گل یاسمنی...سیل هم آمد و میگون را برد...
دیگر از غم..نسرایم سخنی...
می برم سر به گریبان سکوت...